الف – انتظارهای کلی و اساسی
پدر ومادر عزیز، فرزند ناشنوای شما انتظار دارد:
در ارتباط با آموزش و پرورش او احساس مسئولیت کنید.
به نیازها و انتظارهای او توجه کنید و پاسخ مناسب دهید.
هر چه سریعتر اقدامات توان بخشی و مداخله ای لازم را برای او آغاز کنید.
از او در حد توانایی و وسعش انتظار داشته باشید.
با او متناسب با سن، جنس و محدودیت هایش رفتار کنید.
از کار با او خسته نشوید.
او را همان گونه که هست بپذیرید.
اعتماد به نفس او را تقویت کنید.
توصیه های مربیان و متخصصان را در منزل و در همه ی موقعیت های زندگی در نظر بگیرید.
به توانایی او تکیه کنید، نه به ناتوانی هایش.
به او اعتماد کنید.
نگران آینده ی او نباشید و به خدا توکل کنید.
فرصت ها، امکانات و شرایط مناسب را برای رشد و شکوفایی استعدادهای بالقوه ی او فراهم کنید.
او را زیاد در آغوش بگیرید، نوازش کنید و مورد محبت قرار دهید.
به وضع ظاهری و لباس او توجه کنید.
او را لوس نکنید و ادب و تربیت او را در نظر داشته باشید.
ب – انتظارهای عاطفی و روانی
کودک ناشنوای شما انتظار دارد:
به احساس ها و عواطف او توجه کنید و آنها را بپذیرید.
در مورداحساس های مختلف مثل شادی، غم، حسد، کینه، محبت، تأسف، نگرانی و … با او صحبت کنید.
